Gençlerimizin hem birbirleri ile kaynaşmaları hem de A milli takım oyuncuları ile güzel bir iletişim kurmaları bizim açımızdan çok sevindirici oldu. İngiltere’den kendi imkanları ile kampa katılan Malik Bilen ve Mümin Bilen kardeşler genç sporcularımız için Squash adına değerli örnekler sunmuş oldu.  Bir kez daha görmüş olduk ki uluslararası maç  tecrübesi sporularımız için önemli bir gelişim kriteri.  Malik çok istikrarlı, hiçbir zaman soğuk kanlılığını kaybetmeden sahip olduğu potansiyeli maça ya da antrenmana sürekli yansıtırken aynı zamanda daima centilmen ve neşe kaynağı. Mümin ise belki de daha genç olmanın verdiği avantaj ile oldukça hızlı, kortta çok hızlı yön değiştirebiliyor. Kort dışında da sürekli güler yüzlü ve genç kardeşleri ile yakından ilgili idi. Takım kaptanlarımızdan Ergin Yörükoğlu, Avrupa Şampiyonası sırasında dört numaralı pozisyona namzet iken bu arada boş durmamış ve gayet güzel form tutmuş. Kondisyon açısından güçlenmesi elinin de daha öz güvenli vuruşlar yapmasına neden  olmuş. Kort içerisinde biraz daha hızlanır ve vuruşları konusunda daha tereddütsüz sakin şut seçimleri ile hareket ederse öyle görünüyor ki bu yıl Malik gibi o da daha üst pozisyonlarda yer almak için mücadele edecektir. 

​

Egebey Sesli iş durumundan maalesef aramıza katılamayan tek A milli sporcumuz oldu ancak onun da boş durmadığını biliyoruz. Emirhan Şen’i de hazırlıklı bulduk. Atletik oyun tarzına biraz daha istikrar, daha basit şut seçimleri ile klasik Squash özelliklerini kazanma gayretinde gördük. Form tutmaya başlaması güzel. Tarz değişikliği riskli konudur ve daima başlarda maç sonuçlarına negatif etki eder, umarım şampiyonaya kadar taşlar yerine tam oturur çünkü Emirhan’ın atletik performans açısından sınırsız potansiyele sahip.  Avrupa şampiyonasında çeyrek finale çıkmamızda Malik’le beraber en çok skor katkımız olan oyunculardandı.  Doğrusu onunla ilgili tek endişem Avrupa Şampiyonasına giderken yaşadığı özgüvenini yeniden sağlaması. Bazen rakipleri gözünde gereğinden fazla büyütebiliyor ve bu onun oyununa negatif etki edebiliyor. Kendine güvenerek oynadığı zaman bizim Emirhan'a inancımız tam.

​

Levent Canbeyli geçirdiği sakatlığın etkisini nihayet atlatmış. Yüksek seviyeler için maç tecrübesi eksikliği görünüyor fakat Squash ona çok yakışıyor. Ben onda üst düzen oyunculara sahip oyunu basit oynayabilecek potansiyeli görüyorum. Eğer psikolojik etkilenmelere kendini kapatır sadece gelişimine odaklanır ve pozitif kalırsa bence belki üç beş ayda değil ama önümüzdeki bir iki yıl içinde çok daha uluslararası seviye oyuncu olma yolunda yol alacaktır.  Egebeyin yerine kampa  Avrupa Şampiyonası öncesi yaptığımız seçmelerde Ergin Yörükoğlu’ndan sonraki en iyi sıralamayı yakalayan İbrahim Ege Bulduk’u davet ettik. Çocukluktan temel tekniklerle yetişmemiş olmasına rağmen bence Levent’le beraber en hızlı ilerleme kaydeden oyuncularımızdan. Bir iki yıl evvel sadece çok koşan tekniksiz bir oyuncu gibi duruyorken şimdi temel teknikler konusunda çok ilerleme kaydetmiş bir görüntüsü var. En büyük avantajı kortta hem fiziksel hem de psikolojik olarak çok istikrarlı ve güçlü olması. Güçlü oyuncularla ne kadar aynı ortamda olursa o kadar daha ilerleyecektir diye düşünüyorum. Davut Yılmaz da tartışmasız ona çok iyi gelmiş.

​

Kadınlarda Esma Kabakcı hızla sporculuğuna geri dönüyor çok belli. Üniversite hayatı onu biraz yıprattıysa da  sporculuğu bıraktığı yerden devam edecek gibi duruyor. Basit oynayabilmesi ve yüksek mücadele gücü onu en kötü gününde bile maçın içinde yapıyor. Ayakları ve reaksiyonu biraz daha güçlenir ve atak vuruşları yine gözü kara yapmaya başladığında bence birden fazla gömlek giyecek zemine geldi. Avrupa Şampiyonasındaki iki numaralı pozisyon bizim teknik abidemiz Zeynep Kabakcı. Doğuştan Squash oyuncusu gibi rahat ve vuruşunu okuması eğer o istemezse neredeyse imkansız. Önde topu yakalarsa çok daha tehlikeli fakat arka alanda, ah o arka alanda. Öyle sanıyorum ki rakibi arkaya etkili oynamaya başlarsa kırılganlığı ortaya çıkıyor. Oysa ayak çabukluğu ve biraz reaksiyon biraz da sert vuruşlara yüklenme ile çözülmeyecek mesele değil. O farkında değil ama aslında hedef isabet yüzdesi en yüksek oyuncumuz bence kendisi. Nurçin Baydoğan belli ki antrenmanlarına başlayabilmiş. Hiç olmadığı kadar kolayca ön alana atak vuruş yaparken gördüm onu. Maç tecrübesi de katabilirse kendisine bence üç numaralı pozisyonda istikrarlı bir galibiyet yüzdesi yakalayabilir.  Nurçin Baydoğan, İpeksu Dolma, Tuana Karaca ve Selanay Kılıç üç numaralı pozisyon için kıran kırana bir görüntüdeler. Esma form tutmaya başlamış görünüyor ama Zeynep eğer dikkat etmezse bu dört sporcunun rekabetinin onları en tepelere kadar götürebileceğini görebilmeli. Bence yakın zamandan başlayarak Türk kadın oyuncular konusunda çok hızlı ilerlemeler görebiliriz. İpeksu Dolma ve Selenay Kılıç fiziksel olarak gayet güçlü duruyorlar. Teknikleri de yeteri kadar beslenir ve maç tecrübelerini arttırabilirler ise bambaşka gelişmeler olabilir. Tuana bana daha teknik bir oyuncu gibi geldi. Özellikle arka toplara vücudu daha rahat giriyor. Selenay’ın forehand tarafındaki sıkışık görüntüsü onda yok ancak Selenay da sanki backhand tarafında daha etkili vuruşlar çıkarabiliyor. Bu gruptan İpeksu Dolma aslında nispeten daha şanslı bir imkana sahip. Ferruh, Dmitry , Doruk gibi değişik tarzlardan oyuncularla sık oynayabilme imkanına sahip duruyor. Tabii kullanana!!

​

Bu konu açılmış iken hemen belirteyim ki Bursa’nın  artık şapkasını önüne koyması gerekiyor. Başlangıç ve orta seviye oyunculukta rekabet fırsatı eni konu bulunursa da ileri seviyelere geldikçe durum hassas bir vaziyet alır. Bence Bursa’nın zayıf karnı burası hele bir de oyuncuların bir arada sık temasları sağlanmaz ise üst düzeye giden yol iyice zorlaşır. Bursa’da mutlaka üst düzey oyuncular çok daha bir arada en azından maç yapmak konusunda temasta olmalı. Selenay, Tuana, Doğa, erkeklerde Rüzgar, Eymen, Ata  her hafta sonu bir araya gelip maçlar yapsalar nasıl olurdu herkes bir düşünmeli!!

​

Genç takımlara gelince. Kaan Sarıözkan, Ferruh Dinçer, Dmitry Kolesnik, Eymen Özkılıç, Rüzgar Gürler, Ata Türkbayrak derhal gözünü A takıma dikmeli. Fakat bunu yaparken de gerçekçi hazırlanmalılar. Aksi takdirde oldukları yerde sayarlar, durum onları bu hedefe yaklaştırmaz bile. Mutlaka ilerleyen, kendilerine her ay, her dönem birkaç özellik katan arayışta olmalılar. Vole, drop, dayanıklılık, şut seçimi, reaksiyon, footwork konularında çok hızlı gayret sarf etmeleri gerek. Şu anda hepsinin görünen en ortak noktası ellerine atak fırsatı geldiğinde ne yapacaklarını hiç bilemez durumda kalmaları ve çok kolay sayı kaybetmeleri. Sayıyı kazanmakta zorlandıklarında sayıyı zor kaybetmeyi öğrenmeleri gerekir!!

Doğa, Eylül, Gözde lütfen ilerlemek konusunda daha çatık kaşlı olun. Üçünüzün de farklı özelikleri var. Tabi farklı dezavantajlarınızda. Anlık başarıları boş verin. Gözünüz yükseklerde olsun ve Squash’ın parçalarını ilerleterek gidin. Daha iyi boast vurmak için özel çalışıyor musun? Solo çalışıyor musun? Footwork çalışıyor musun?? Bunlar olmadan işiniz zordan zor.  Ama yaparsanız da bir kere üst düzey oyuncu mertebesine çıktınız mı oradan düşmek de zor !!

Duru Öter, Zeynep Türkbayrak,  Beril Kırca, Sude Özoğul, Zeynep Geylan, Ümmünaz Dinçer, Güneş Baykal, Ela, Mira, Eren, Deniz, Mehmet Alp, Sefa Hamdi, daha bir çok genç kardeşimiz   bakalım bu yıl nasıl olacak sizin rekabetiniz?? Artık hızlanmanın zamanı gelmedi mi??

​

Elbette daha bir çok kardeşimiz var.  İnşallah yakın zamanda aramıza Ankara, Eskişehir, Tekirdağ,  Burdur da katılacak. Belki başka sürpriz iller de olabilir.

​

Kamp Eğitmeni

Burhan Atasoy